Πολύτιμη σαν μοναξιά

Σαν κομμάτι από σπασμένο γυαλί,
Σαν το τελευταίο γράμμα του αλφάβητου
που περιμένει μάταια το επόμενο
Σαν λάθος χτύπημα στην πόρτα τα μεσάνυχτα
Σαν ανερμάτιστη χορδή κιθάρας
Σαν τον περίλυπο Ιούδα το επόμενο πρωινό
Σαν το νυχτοφύλακα στις φάμπρικες
Σαν ωκεανός χωρίς ακτή
Σαν σήμερα χωρίς αύριο
Σαν το κουράγιο του δειλού
Μόνος, τραγικός και όμορφος στο δρόμο
που φτιάχνουν τα βήματά σου στην άμμο.
Κι η αγάπη μου μοναχική για να σε συντροφέψει ...
Κοχύλι που λάμπει ,
θησαυρός η μοναξιά σου στο βάλτο της ψευτιάς.