Χαμένα κύματα, φαγωμένη αμμουδιά
παιδιά ολονύχτιας πάλης.
Τρυπούν τη σιωπή μου
κι είμαι πια η φωνή της γης.
Καραβάνια ελπίδας κυματοθραύστες οδύνης.
Ξημέρωσε....
Τι κι αν δίνω την καρδιά μου εύκολα?
Δίνω μαζί και την ψυχή μου, να έχει φτερά να πετά...
Κράτα για σένα κάτι . Δεν αξίζει να τα δίνεις όλα . Στο τέλος μένει το κενό κι αυτό πονάει.
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά πολλά.
Τελικά μαθαίνεις ότι δεν αξίζει, αφού έχεις χάσει τα πάντα...και η λογική ή η πρόληψη στον ερωτα δεν χωράνε Venus...γμτ...
ΑπάντησηΔιαγραφή