Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

Ξημέρωσε πια...


Χαμένα κύματα, φαγωμένη αμμουδιά

παιδιά ολονύχτιας πάλης.

Τρυπούν τη σιωπή μου

κι είμαι πια η φωνή της γης.

Καραβάνια ελπίδας κυματοθραύστες οδύνης.

Ξημέρωσε....

Τι κι αν δίνω την καρδιά μου εύκολα?

Δίνω μαζί και την ψυχή μου, να έχει φτερά να πετά...

2 σχόλια:

  1. Κράτα για σένα κάτι . Δεν αξίζει να τα δίνεις όλα . Στο τέλος μένει το κενό κι αυτό πονάει.

    φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τελικά μαθαίνεις ότι δεν αξίζει, αφού έχεις χάσει τα πάντα...και η λογική ή η πρόληψη στον ερωτα δεν χωράνε Venus...γμτ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή